ای صـدای تـو آشــنــای هــمـه            ای نـگـاهـت گـره‌گـشـای هـمـه
مـهـر تـابـنـده، رهـنـمـای هـمـه            خـیــر بـی‌انـتــهــا بــرای هـمـه

تا نـبـودی بـشـر حـیـات نداشت
به حـیـات خود التـفـات نـداشت

آمـدی نـور شـب‌شـکـن بــاشـی            عــلـت روح در بــدن بـــاشــی
مـرهـم زخـم مـرد و زن بـاشی            آمــدی پـیــشــوای مـن بــاشــی

که به دل‌های مـرده جـان بدهی
سـرّ لــولاک را نـشــان بـدهـی

جـــلــوۀ تــو دلــیــل دیـــدن‌هــا            رفـتـن و دیــدن و رســیــدن‌هـا
مــنــم و شــوق دل بــریــدن‌هـا            شـوق از تـو سـخـن شـنـیـدن‌ها

جـان من از تو خـواهـشی دارد
بــا صــدایـت نـــوازشــی دارد

آمـــدی بــا نــویـــد اســـلامــت            وعــدۀ بـهـتـریـن سـرانـجـامـت
تـو بـخـوان بـا صــدای آرامـت            آیــه آیــه بــنــوشــم از جــامـت

تو بخوان تا که کفر خسته شود
لات، عـزّا، هـبـل شکـسته شود

بـه زمـیـن رنـگ آسـمـان دادی            تــا خـــدا راه را نـــشــان دادی
تــن بــی‌ روح را تــکــان دادی            و خـودت سخـت امتـحـان دادی

گـفــتـی انـسـان بـیـا بـه آسـانـی
اشـهــدت را بـگــو مـسـلـمـانـی

خشکـسالی گـذشت و بـاران شد            روزی بـنــده‌هــا فـــراوان شــد
عاشـقـی سخـت بود و آسان شد            آنکه آسـان گـرفـت سلـمـان شـد

به علی کاش امت ایـمان داشت
کمی از رنگ و بوی سلمان داشت

علی آن ره شناس و راهنماست            سـرشـنـاسی در عـالـم بـالاسـت
آیــنـه آیـنـه صـفــات خــداسـت            خوب بنگر خـدا در او پیـداست

کـیـست حـیـدر حـقـیـقـت ازلـی
چیست قرآن به غیر وصف علی